Eine liëraar in de
Nederlandse taal haw les gegaeve in spraekwäörd.
Om te kieke of z’n liërlinge
’t begrepe hawwe zag hae, ,, en noe jonges wil ich ‘ns huere waem mich ein
spraekwaord kan numme. Wilke, begin doe mèr.” Wilke dènktj nao en zaetj; ,, Nao raege kömpj
zònnesjien” ,, Good zoa en doe Huubke?” ,, Gedeildje vreug is döbbele vreug” zaetj Huubke
drek, en doe Sefke?
Deze, eine snaak altied vol
streek, zaetj mit ’n staole gezich; ,,
Eine gek kan mie vraoge es tiën wieze kènne be-antwaorde.”
De liëraar witj neet good
waat d’r hie van mòt dènke en zaetj; ,, Nag ein Sefke”.
En Sefke; ,, Waem de sjoon
pastj, trèktj ‘m aan.”
Noe weurtj de liëraar nitsj
en sjriëftj ; ,, En noe ein anger spraekwaord of ich haol d’n dirrekteur. ”Väöl gesjriëf en weinig wòl”, geitj
Sefke wujer.
De liëraar giftig, vluchtj de klas oet en haoltj d’n dirrekteur.
Ongertösse weurtj de klas
onröstig en Sefke zaetj; ,, Es de kat van hoes is danse de muis oppe taofel.”
Den kömptj de liëraar kalm en
deftig achter d’n dirrekteur weer bönne. ,, ’t Hinkendje paerd löptj achteraan”,
zaetj Sefke.
D’n dirrekteur geitj nao
Sefke en vreugtj mit eine brei-je lach
,, Zao Sefke, kèns doe zo’n sjoan
spraekwäörd? Kènse d’r nag mië ?
,, Zeker dirrekteur, ein
òngelök kömptj zelje allein”.
Noe weurtj aug d’n dirrekteur
kwaod en zaetj: ,, Noe ein fetsuunlik spraekwaord anges mòt ich dich de bòks
oetkloppe”
,,Väör geweldj mòt alles
wieke” zaetj Sefke. Den trèktj d’n
dirrekteur ‘m oet de bank en zaetj Sefke nag gaw : ,, bezint eer ge begint”.
Sefke weurtj äöver de knie
gelagtj en krigtj ze duchtig gerete en
zaetj mit ein pienlik gezich: ,, Wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook ’n
ander niet”.
Den weurtj d’r heives
gestuurdj en bie de däör drèjter zich òm en zaetj, ,, Oost west,thuis best”.
Effe later stuktj hae de kop
door de däör en zaetj taege de liëraar
,, D’r kömpj altied gelök bie
ein ongelök. Waem ’t lèste lachtj, lachtj ’t bès. Waem
neet sterk is mòt slum zeen. Ich gaon de plaat poetse”.
Den kedderdj hae gaw heives !
